Uşaq hüquqlarının qorunması, gənc nəsillərin sağlam formalaşması və qadınların cəmiyyətdə layiqli yer tutması hər bir dövlətin və xalqın mənəvi borcudur. Təəssüf ki, hələ də bəzi bölgələrdə 18 yaşı tamam olmamış qızların ailələri tərəfindən məcburi ailə həyatı qurmağa vadar edilməsi kimi hallara rast gəlinir. Bu, təkcə bir ailə içi problem deyil bu, həm hüquqi, həm mənəvi, həm də milli faciədir.

Qız uşaqları hələ öz uşaqlıq illərini yaşamadan, cəmiyyətin təzyiqi və bəzən də ailə qorxusu ilə erkən nikaha sürüklənirlər. Bu isə onların təhsilini, sağlamlığını və gələcəyini əlindən alır. Erkən yaşda evlənən qızların əksəriyyəti təhsilini yarımçıq qoyur, iqtisadi cəhətdən asılı vəziyyətdə qalır, psixoloji gərginlik yaşayır və çox zaman zorakılığa məruz qalır.

Unutmaq olmaz ki, hər bir qız uşağı ilk növbədə uşaqdır onun arzuları, istəkləri, gələcək planları var. Onu ailə həyatına məcbur etməklə, biz onun bu hüquqlarını tapdalayırıq.

Azərbaycan Respublikasının qanunvericiliyinə görə, nikah yaşı 18-dir. 18 yaşdan aşağı şəxslə nikah bağlamaq qanunsuzdur və cinayət məsuliyyəti yaradır. Dövlət bu sahədə ciddi addımlar atır, lakin bu mübarizə yalnız dövlətin deyil, bütün cəmiyyətin məsuliyyətidir.

Hər bir müəllim, valideyn, ictimai fəal və jurnalist bu məsələdə səsini qaldırmalıdır. Cəmiyyət susduğu müddətcə, belə hallar davam edəcək.

Məcburi və erkən nikahların qarşısını almaq üçün təkcə cəza tədbirləri deyil, maarifləndirmə işləri də genişləndirilməlidir. Məktəblərdə, kənd icmalarında, valideyn yığıncaqlarında bu mövzularda açıq söhbətlər aparılmalı, ailələrə erkən nikahın fəsadları izah edilməlidir.

Televiziya, radio, sosial media və mətbuat da bu istiqamətdə mühüm rol oynamalıdır. Jurnalistlərin və ziyalıların sözü insanlara təsir edir bu təsiri düzgün istiqamətə yönəltmək hər birimizin vəzifəsidir.

Hər bir erkən nikah hadisəsi əslində bir uşağın gələcəyinin puç olması deməkdir. Biz qızlarımızı qorumaqla, millətimizin sabahını qoruyuruq. Çünki təhsilli, güclü və azad qadınlar inkişaf etmiş Azərbaycanın əsas sütunudur.

Valideynlər anlamalıdırlar ki, qız övladını ərə verməklə deyil, oxutmaqla, maarifləndirməklə, müstəqil həyata hazırlamaqla xoşbəxt edə bilərlər.

Erkən və məcburi nikahların qarşısını almaq yalnız dövlətin yox, hər bir vətəndaşın borcudur. Qız uşaqlarının taleyi ilə oynamamaq, onların arzularını əzməmək, gələcəklərini qaranlığa gömməmək üçün birlikdə mübarizə aparmaq lazımdır.

Unutmayaq:

“Qız uşağını uşaq ikən evləndirən cəmiyyət, gələcəyini uşaqlığın məzarlığında dəfn edir.”